Soraya’yı Taşlamak (The Stoning Of Soraya)

Soraya’yı Taşlamak filmiyle ilgili söylemek istediğim çok şey var ama bunu kelimelerle ya da anlamlı cümlelerle ifade edebilir miyim bilmiyorum.Sağlıklı düşünebilmem mümkün değil,insan insana bunu nasıl yapabilir,nası bu kadar canileşebilir, bu vahşeti nasıl yaşatabilir bilmiyorum.Dediğim gibi anlatabilecek miyim bilmiyorum; anlatmaya çalışacağım izlediklerimi ve bendeki etkisini.

İran asıllı Fransız yazar Freidoune Sahebjam’ın 1994 yılında yayınlanan aynı isimli romanından sinemaya uyarlanmış aynı zamanda gerçek bir hikayeden uyarlanan ABD-İran ortak yapımı bir film Soraya’yı Taşlamak. İzlerken bunun farkında olarak izleyin.

“Olmayın riyakarlık edenlerden! 

Bir yanda yüksek sesle Kuran’ı dillendirirken

Öte yandan ahlaksızlığını sakladığını zannedenlerden.”

Filmin açılışında Hafız Şirazi‘nin bu sözleriyle başlıyor.Öncelikle bu filmde izleyecekleriniz yalnızca bir recmin hikayesi değil.Kadın olmanın ne kadar zor olduğunu izleyeceksiniz.Namus sadece kadınlar için biçilmiş bir kılıfken her şerefsizliği yapıp erkek olmak kavramının arkasına sığınan zihniyetler göreceksiniz. Şeriat adı altında dini silah olarak kullanan, erkek egemenliğinin hüküm sürdüğü topraklarda yapılan zulmü izleyeceksiniz. Çığlık çığlığa önünüzde gerçekleşen vahşeti izleyeceksiniz, bir kadının hayatı bu kadar mı ucuz diyeceksiniz hatta belki kafayı yiyeceksiniz Soraya’nın çaresizliği yüzünden. O yüzden izleyeceklerinizi kaldırabilir misiniz iyice düşünün derim.

SORAYA’YI TAŞLAMAK FİLMİNİN KONUSU 

Süreyya’nın kocası “bir kız çocuğuyla” evlenmek için karısından boşanmak ister ancak nafaka vermek istemez.Süreyya ise kocasından boşanmak istemez zira kızlarıyla birlikte gidebilecek hiçbir yeri yoktur.

Bu sırada köyde yaşlı bir kadın ölür, ardında zihinsel engelli oğlu ve yaşlı bir eşi bırakır.Köyün erkekleri Süreyya’nın ölen kadının oğluna bakması ve evin işlerini yapması karşılığında da bir miktar para almasına karar verir.Bu durumdan faydalanıp Süreyya’dan kurtulmak isteyen kocası, Süreyya’ya zina ettiği yönünde iftira atar ve “Süreyya suçsuzluğunu ispatlayamadığı için” recm edilir.

– Masum olduğunu kanıtlayabilir misin?

– Kanıtlamak mı? Nasıl kanıtlayabilirim? Beni suçlayan onlar, suçumu onlar kanıtlasın.

– Bir koca karısını itham ederse suçsuzluğunu kanıtlamak vazifesi kadına düşer. Kanunlara göre bu kadının mesuliyetidir. Bu durumda şayet karısı kocasını itham ediyorsa o zaman o kocasının suçunu ispat etmelidir.

– Evet çok açık! Kadınların tümü suçlu, erkeklerin tümü suçsuz. Öyle değil mi?

**

– Korkuyor musun?

– Ölümden değil.. Taşlanarak ölmek acı verici olmalı..

O taşları toplayanlar, atanlar kendi çocukları, öz babası, komşusu ,akrabasıdır aslında. Suçsuz olduğunu bile bile susmuştur kimileri,kimileri susturulmuştur.

“Bunu bana nasıl yapabildiniz? Sizler benim dostum, arkadaşlarımdınız. birlikte aynı sofraya oturduk, aynı yemekten yedik. Sen benim babamdın, sizler benim oğullarımdınız, sen benim kocamdın! Bunu bana nasıl yababildiniz? Bunu herhangi bir insana nasıl yapabiliyorsunuz?”

Süreyya’nın ise ölmeden önce tek bir isteği vardır .Hikayesinin duyulması.

Cesedinin gömülmesine bile izin verilmez Süreyya’nın. Tüm bunlar yaşanmış ve bitmiş bir olaydır köy halkı için,tek bir kişi dışında. Süreyya’nın teyzesi Zehra yaşananların üstünün örtülmesine,unutulmasına karşıdır, Süreyya’nın yanı başındakilere duyuramadığı çığlıkları Zehra tüm dünya fısıldamak ister.

Bu olaydan sonraki gün arabası bozulan bir gazetecini yollu düşer köye. Zehra’nın tek bir isteği vardır bu adamdan; “Kadınların sesi burada değersizdir, sesimi kendinle birlikte götürmeni istiyorum.” der,  Süreyya’nın hikayesini tüm dünya duysun ister.

Aslında sesi duyulmayan o kadar kadın var ki,kocam dediği aynı yastığa baş koyduğu adamın keyfini bozdu,yemeğin tuzunu kaçırdı,bugün camdan kafasını dışarı çıkardı,güldü,baktı diye canı yanan.O kadınlar burada,yan sokakta üst katta orada burada.Kimisinin bedeni toprağın altında şimdi, katledildiler ,öldürüldüler.Hangisinin sesini duyduk ki,hangisini hatırlıyoruz ya da.Kaç kadın can verdi çığlık çığlığa, kaçının sesini duyduk ki..?